Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Hier [in Richteren 2:3b, ‘… hun goden zullen u tot een valstrik zijn’] wordt heel duidelijk wat afgoderij is, en wat de gevolgen ervan zijn. Afgoderij is iets goeds uit de schepping – een huwelijk, de bergen, je werk, etc. – gaan zien als de bron van zekerheid, identiteit en macht. Op die manier worden afgoden netten waarin we verstrikt raken. Wanneer we iets tot een afgod maken, zal datgene ons voortdurend ongelukkig maken. Als we erin mislukken, of als dat dreigt te gebeuren, verliezen we onze vreugde. Als onze kinderen onze afgoden zijn en het gaat niet goed met hen, verliezen wij onze vreugde. Zelfs bij de dreiging van problemen (en die dreiging is er altijd!) maken we ons zorgen, en raken we onze vreugde kwijt.

- Tim Keller, Rechters. Om te lezen, te leren, te leiden (Franker: Van Wijnen, 2013), p. 29.

Vanuit pastorie Zeezicht.

1. Vorige week schreef ik over een zondagse preektocht naar het dorpje Noorden. Klaarblijkelijk heeft het Centraal Justitieel Incassobureau ook lucht gekregen van die sabbatsreis, en ook opgemerkt dat ik een beetje haast had. De preekvergoeding kon dus meteen doorgeschoven worden naar dat rekeningnummer te Leeuwarden waarnaar ik sinds onze verhuizing al menigmaal wat heb moeten overmaken. Ze flitsen wel streng hoor, hier in het westen des lands…

2. We zijn nu drie weken op weg met de catechisaties. In mijn eerste gemeente moest ik letterlijk de huizen langs om eigenhandig een groepje jongelui bij elkaar te sprokkelen. Op Urk hoefde dat bepaald niet, daar vulde het lokaal zich als vanzelf. Met een gemiddelde groepsgrootte van 25 zijn de groepen hier in Katwijk ook groot. Aan de ene kant is het fijn dat er zoveel jongeren zijn die doordeweeks de moeite nemen om drie kwartier bezig te zijn met de hoofdlijnen van het christelijk geloof. Vooral de 18+’ers willen graag wat leren en graag met elkaar in gesprek. Anderzijds: als je met veel personen een groep vormt, is er minder ruimte voor persoonlijke gesprekken en het stellen van vragen. Om die reden zijn sommigen ook weer afgezwaaid naar catechisaties bij andere wijken, en dat lijkt me ook verstandig; er zijn groepen en gelegenheden genoeg. Als catecheet voel je op je klompen ook wel aan, dat sommigen in de jongste groepen liever ergens anders zouden zijn. Dat geeft allemaal niet, het hoort erbij en ik ben blij dat ze er tóch zijn. Onze jeugdouderlingen Bram Plokker en Sander Heemskerk ben ik dankbaar dat ze mij op de maandagavonden willen bijstaan met raad en daad. Aan de belijdeniscatechisaties beleef ik bijzonder veel plezier. Een heel aantal gaf te kennen ook graag wat extra verdiepende literatuur te willen lezen. Zo heel erg lang ben ik nog geen dominee, maar dat is me nog niet eerder overkomen!

3. De eerste Bijbelstudies over Richteren hebben we inmiddels ook achter ons. Verblijdend dat er zoveel interesse voor is! Volgens mij zijn er de afgelopen weken zoveel boekjes over de toonbank gegaan bij Het Baken dat de uitgever een nieuwe druk heeft moeten verzorgen. Voor verlate aanhakers: op D.V. 19 oktober gaan we verder met Richteren 3.

4. Vorige week was er in de namiddag een schaapherder bezig om zijn schapen over het Koninginnepad van de Zuidduinen naar de Noordduinen te loodsen. Een prachtig rustiek schouwspel en ook onze kinderen waren diep onder de indruk van de herder met al die witte schapen om zich heen. ‘Papa! Mama! Kijk!’, zegt ons meisje. ‘Het is de Heere God!’

Mijn vrouw kijkt me aan. Ga jij dat maar uitleggen, dominee.

Met een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en ‘de gasten’, uw