Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Donderdagavond sprak ik in Katwijk aan Zee. Ik zal er niet veel van zeggen. Ik heb dat al vaker gedaan. (…) Ik was een uur te vroeg in Leiden, waar ik afgehaald zou worden, en alles behalve goed te spreken. Maar je doet overal wat op. Ik wachtte in een restaurant tegenover het station. Een oudere juffrouw bracht mij mijn koffie. Ze was allervriendelijkst, en ik kreeg zelfs twee kopjes voor één geld, wat mij nooit eerder gebeurd was. Ik zei: Juffrouw, u moet proberen altijd die glimlach te houden, want dat doet een mens in bepaalde omstandigheden goed. Ze zei: Dat leren we wel, meneer. Maar ze vertelde, dat het haar toch niet altijd gelukt was haar blijmoedigheid te bewaren, maar dat ze geleerd had voort te gaan en steeds de mensen opgewekt tegemoet te komen. Het was een les, die me te pas kwam op de late avond. Ik had die ook wel nodig! In Katwijk was ’t toch wel goed, en ik was blij, dat volk weer te zien en vooral ’t weer te horen zingen. Van mijn gepreek zal ik niets zeggen, omdat er niets over te zeggen is. Maar dat zingen is naar mijn hart en beroert me op een wonderlijke wijze, zo uit volle borst en uit een ontroerd gemoed, uit een hart, dat bij deze psalmen leeft. En als ik dan die gezichten zie, stoer en verweerd van de mannen, gelouterd door zorg en leed van de vrouwen, dan voel ik me daar toch een ogenblik thuisgekomen, zelfs al is ’t in het preken niet zoals ik ’t zelf graag zou willen.

Ik heb die nacht geslapen in de prachtige woning van de weduwe van mijn oude vriend Maarten Kuyt aan de Boulevard, die al zoveel dominees en domineesgezinnen heeft geherbergd. (…)

De zee zong onzichtbaar in de duisternis. Het was een eindeloos ruisen in den nacht. Van uit mijn kamer kon ik ’t horen. O, dat ruisen van de wind en de zee in de nacht; wie heeft ooit de stem ervan verstaan? En Wie kent het geruis des harten dan God alleen?

- J.T. Doornenbal in de Veluwse Kerkbode van 24 oktober 1963, herdrukt in de uitgave van 28 juli 2023, p. 30.

Uit de pastorie. Over de catechisaties van afgelopen maandag kan ik kort zijn: dat is me alleszins meegevallen en ik geloof dat het voor de catechisanten ook meeviel. De groepen waren niet te groot en als je het hebt over HC Zondag 33, dan gáát het ook echt ergens over.

Opnieuw wacht een drukke week, dus ik moet kort zijn. Met onze kinderen gaat het goed en met mijn vrouw ook, al is ze erg vermoeid van de zwangerschap die inmiddels bijna halverwege is. We hopen dat het beter wordt en ondertussen spring ik wat bij in het huishouden. Al vindt ze dat ik beter niet de was kan opvouwen. Want dat lijkt nergens op.

Een hartelijke groet namens het hele gezin, uw