Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Blijf hier wat bij staan [bij het lijden van Christus], laat uw liefde gaande worden door het erkennen van Zijn liefde tot u. Hoort uw Beminde als tot u zeggen: “Mijn vriendin, Ik heb u hartelijk lief; zie hier een blijk van Mijn liefde: dit lijden is tot betaling van uw zonden. Dit, dat zo bitter is, dat zo zwaar is te dragen, dat Ik er zo bebloed uitzie, van het hoofd tot de voeten, dat Ik zo benauwd ben van binnen door de drukkende toorn Gods, dat lijd Ik gewillig. En eer Ik u zou zien verloren gaan, en gedogen dat u niet bij Mij zou zijn in eeuwige heerlijkheid: Ik wou het nog wel duizend- en duizendmaal lijden.

- Wilhelmus à Brakel, Redelijke Godsdienst (Rotterdam: Herts, 1714 [5e druk]), p. 508

Vanuit pastorie Zeezicht. Een kort bericht in drukke tijden. We zijn op weg naar Pasen en naar de eerste belijdenisdienst die ik mag leiden in Katwijk. Fijn dat het voor hen zover heeft mogen komen. Jammer voor mij dat de catechisaties voorbij zijn. Want ik heb ervan genoten en er zelf ook veel van geleerd.

De Paaszangavond in de Oude Kerk van afgelopen zaterdag was memorabel. ‘Papa, ik heb nog nooit zoveel dominees bij elkaar gezien’, zei één van mijn jongens toen hij al die mannenbroeders van Sion en de bovenstemgroep, welgestropt en in zwart colbert, bij elkaar zag zitten in de dwarsbeuk van de kerk. Ze hebben prachtig gezongen. Bij het luisteren naar kinderkoor Juda werd ik een beetje week vanbinnen. Dat had ik vroeger eigenlijk nooit… Zou dat komen doordat ik nu zelf kindertjes heb?

En ten slotte: de koster van de Ichthuskerk had zondagavond ter vervanging van mijn vorige week gesneuvelde klokje zelf een klokje meegebracht. Een flinke witte wekker met grote wijzers die moeilijk van de kansel valt. Broeder, hartelijk dank daarvoor. Gods Woord is tijdloos, maar een dominee moet wel een beetje bij de tijd blijven.

Met een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en de gasten, uw