9-15 febr '24 Publicatiedatum: 08 februari 2024

wijkbericht

Beschamend(e) trouw.
Ja daar zagen we een voorbeeld van in onze wijk. Je kon erover lezen in de plaatselijke kranten. Van dat zwanenvrouwtje wat maar bleef zoeken naar haar mannetje die eerder overleed aan verwondingen na een aanval van een hond. Hoe de dode zwaan uit de vriezer is gehaald en werd neergelegd aan de slootkant zodat het vrouwtje afscheid kon nemen van haar mannetje. Beschamend(e) trouw. Daar kunnen mensen nog iets van leren. Misschien kan de gebouwencommissie overwegen om een zwaan te plaatsen aan de windwijzer met het scheepje van het Maranathacentrum of als plaquettte aan de muur. Ik begin te begrijpen waarom de Lutherse kerken in plaats van een haan voor de zwaan hebben gekozen.

Van zondag.
Ik zou bijna zeggen: in aansluiting hierop preekte ds Ouwehand zondagavond over het wonder dat God Zijn schepping  niet loslaat maar daarop betrokken blijft. En hoe nodig bekering is om ‘baas-af’, ‘god-af’, ‘heerser-af’ te worden om met verwondering als ‘beheerder van Gods kostbare spullen’ onze plek in die schepping in te nemen. En wie Gods glorie in de schepping mag zien met de juiste bril (de geloofsbril) zingt: Loof de HEERE, mijn ziel. HEERE, mijn God U bent zeer groot. (Psalm 104)

Tot zondag.
Op het rooster voor de eerste lijdenszondag staat onze oud-predikant ds Foppen. U kent hem nog wel; u bent hem nog niet vergeten. Oude en nieuwe ‘dingen’ mag hij voor ons uitstallen zondagavond. Die wilt u toch wel zien, horen en geloven? Goed om levenslang leerling te blijven. En te bidden of de dominee weer voorraad mag krijgen (Matth. 13: 52), want hij schudt het ook niet zomaar uit de wijde mouw van zijn toga.

Colofon.
Een opvolger vinden voor ds A.W. van der Plas valt nog niet zo mee. Daarom staat zijn naam en telefoonnummer toch weer in het colofon. Hij is gelukkig nog altijd bereid om crisispastoraat te doen. Bel hem gerust bij ernstige ziekte en ‘hoogspanningstijden’.

Meeleven.
In hospice Vlietstede werd Gijs van Duijn donderdag 7 februari 92 jaar. Er zullen veel gedachten door hem zijn gegaan….!
Dominee Van der Plas bezocht verleden week Coby van Duyn alsook Jaap Hoek. Beiden ontvingen goede berichten van de artsen.
Vorige week was hij ook bij Cees Heemskerk met wie het nog steeds wonderlijk goed mag gaan.
Zo zien wij dat er in voorbede-momenten ook dankstond-ogenblikken mogen zijn.

Kleine ingreep.
Dominee Van der Plas onderging afgelopen maandag een staaroperatie. We hopen dat het zal helpen om weer helder zicht te krijgen. Ook bij kleine ingrepen is Gods zegen onmisbaar. Ik herinner me nog het nieuws over Mia Versluis uit mijn tienerjaren. Die onderging ook een kleine ingreep aan haar hiel, maar door een medische fout kwam ze in een onomkeerbaar coma terecht.

Giftenstroom.
Week in week uit spoelen er giften in de wijkkas. Daar spreekt een stuk meeleven uit waar we blij en dankbaar mee zijn. Deze keer mogen we het volgende vermelden: Hans van der Meij/Nico Dijkdrent € 20,00; Gert-Jan Meerkerk € 20,00; Gert-Jan Meerkerk/Wim van Duijn € 20,00. Collecte lidmatenkring van 25 januari jl € 30.50. En ds Van der Plas ontving op bezoek 2x € 10 en 2x € 20.

Tenslotte.
Afgelopen zondag was er weer eens een Elimdienst; een dienst voor mensen die extra aandacht nodig hebben Goed dat van tijd tot tijd zulke diensten er zijn en wat fijn als de gemeente dan meeleeft. Dat was zondag zeker het geval. Goed om voor kinderen, ouders, en Elimleiding voorbede te (blijven) doen. Deze dienst deed me weer denken aan een verhaal van de gevangengenomen ‘Haagse Spurgeon’, ds D.A. vd Bosch. Op zondag 1 februari 1942 preekte hij in kamp Amersfoort voor zijn kampbroeders uit Psalm 23 over DE GOEDE HERDER. Hij zei in die preek:
“Ik las eens van een doofstomme jongen die nog een kwaal had ook. Zijn verstand had daardoor veel geleden. Men had hem dan ook weinig kunnen leren. Het enige woord wat hij uit de Bijbel had kunnen leren was dit woord uit Psalm 23: de Heer is mijn Herder; men had hem de vijf woorden voorgeteld op zijn vijf vingers; elke vinger stelde één woord voor. Kort daarop kwam hij door een ongeluk om en verdronk. Toen men hem vond hield hij met de linkerhand de vierde vinger van de rechter stijf omvat. In zijn doodsnood had hij zich vastgeklemd aan het vierde woord, het woord ‘mijn’.  Toen hij het dal van de schaduwen van de dood betrad had de Goede Herder, z ij n Goede Herder hem niet alleen gelaten, maar ook dit schaap van zijn kudde veilig thuisgebracht.”

Namens de kerkenraad een hartelijke groet,
Gert-Jan Meerkerk.