Weekbericht 2023-20 Publicatiedatum: 15 mei 2023

Van zondag

Dominee Jongeneel preekte zondagavond in de Pniëlkerk uit Johannes 20. Na verschillende preken uit Johannes waar de nadruk op het woord “zien” of “ziet” lag. Deze zondag over “niet zien”. De discipel Thomas staat symbool voor de mens van onze tijd; eerst zien en dan geloven. De Heere Jezus leert ons: ‘niet zien en toch geloven’. Dit kan ons alleen door de Heilige Geest geleerd worden. De Heilige Geest laat ons zien wat met het natuurlijk oog niet gezien wordt.

Tot (Wees)zondag

Bij leven en welzijn zal deze zondag voorgaan in de avonddienst in de Pniëlkerk, proponent A.N.J. (Albert) Scheer. In zijn volle (preek)agenda was deze zondagavond nog open en we zijn dankbaar dat onze broeder in deze dienst kan voorgaan. Het is voor de eerste keer dat proponent Scheer in Katwijk voorgaat in de dienst van het Woord. Onbekend maakt onbemind.

Tussen Hemelvaart en Pinksteren, de naam Weeszondag duidt op verdriet, op gemis. Zo wordt het ook vaak in preek aangehaald: de discipelen zijn alles kwijt: hun Jezus. Ze zijn wezen. Maar hebben ze dit wel zo ervaren?

In Lukas 24 staat immers: "En het geschiedde, terwijl Hij hen zegende, dat Hij zich van hen verwijderde. En Hij werd opgenomen in de hemel. En zij aanbaden Hem, en keerden terug naar Jeruzalem met grote blijdschap. En zij waren voortdurend in de tempel, terwijl zij God loofden en dankten. Amen.” Hier lees je niet van verdrietige wezen, maar van blijde en verwachtende discipelen. Hoe zit dat? Ds. A. Jonker gaf dit antwoord op deze vraag: Het is goed om beide zaken te laten staan: verdriet en gemis enerzijds en blijdschap en

verwachting anderzijds. Zou dit in die tien dagen in het leven van de discipelen elkaar niet hebben afgewisseld? Eerst blij en lovend teruggekeerd, daarna soms verdrietig en op bepaalde tijden samen verwachtingsvol biddend. Zou het smeekgebed niet overgegaan zijn in verwachtingsvol vertrouwen op de belofte van de Heere Jezus? En zou dit leven met Zijn belofte hun hart niet opnieuw blij gemaakt hebben: Want Hij is zegenend naar de hemel gegaan. Het lijkt me niet juist om eenzijdig het verdriet van de ‘wezen’ te benadrukken en ook niet om eenzijdig het blijde en verwachtingsvolle te benadrukken. Beide zaken zijn er in afwisseling geweest.

Goede en gezegende diensten toegewenst.

Bijbeluur Duinrand

Woensdag 10 mei was er Bijbeluur in de Duinrand. Zoals bekend heb ik deze taak van ds. Geene overgenomen. Ik was benieuwd hoe de samenkomst zou verlopen. We stonden stil bij de verschijning van de opgestane Zaligmaker aan de discipelen, waarbij Hij hen Zijn handen en voeten toont met daarin de wonden van Zijn kruislijden. Tegelijk eet Hij voor hun ogen gebraden vis en honingraten om te laten zien dat zij niet met de verschijning van een geest te maken hebben, maar met de Meester, Die lichamelijk uit den doden was opgestaan.

Vervolgens spreekt Hij met hen en zegt: Dit zijn de woorden die Ik tot u sprak, als Ik nog met u was, dat het alles vervuld moest worden wat van Mij geschreven is in de Wet van Mozes, en de Profeten en de Psalmen. Merkwaardig dat hier van de Psalmen gesproken wordt. Want de aanduiding die Christus geeft, doet denken aan de indeling van de Hebreeuwse Bijbel: Wet, Profeten en Geschriften. In plaats van Geschriften staat hier Psalmen.

Kennelijk wil Jezus aangeven dat ook in de Psalmen van Hem wordt getuigd. Er werd intens geluisterd, we zongen onder orgelbegeleiding van Bouwe Prins en we hadden een rijke ontmoeting rondom het Woord van God. Na afloop heb ik met verschillende bewoners kennisgemaakt. Tijdens de gesprekken bleken sommige bewoners mijn familie van vroeger nog te kennen. Herinneringen werden opgehaald aan het Katwijk van de vijftiger en zestiger jaren. Het verleden herleefde. Straten als de Jan Tooropstraat, de Meerburgkade en de Sluisweg passeerden de revue.

Over twee dingen waren we het roerend eens: De onderlinge saamhorigheid en verbondenheid waren veel groter dan in onze tijd. En: er waren mensen die wisten wat God in hun hart en leven gedaan had en die daar vrijmoedig over getuigden. Dat wil niet zeggen dat ze er in onze tijd niet meer zijn, maar het Woord legde meer beslag en er werd meer naar geluisterd. Ik ging naar huis met dankbaarheid in het hart en tegelijk met de bede: O God, ontferm U over de kerk, ontferm U over de gemeente in Katwijk aan Zee.

(Ds. T.C. Guijt)

Tenslotte

Zondag na zondag wordt het rijke Evangelie van onze Heere Jezus Christus verkondigd in onze gemeente. Een rijke zegen, het licht van de kandelaar mag nog schijnen, heel dichtbij! Maar het is niet verblijvend, dat horen wij ook uit de mond van Mozes als hij afscheid neemt van het volk van de Israëlieten in Deuteronomium 30.

‘Want dit woord is heel dicht bij u, in uw mond en in uw hart, om het te doen. Zie, ik heb u heden het leven en het goede voorgehouden, maar ook de dood en het kwade. Want ik gebied u heden de HEERE, uw God, lief te hebben, in Zijn wegen te gaan en Zijn geboden, Zijn verordeningen en Zijn bepalingen in acht te nemen. Dan zult u leven en talrijk worden, en zal de HEERE, uw God, u zegenen in het land waar u naartoe gaat om het in bezit te nemen.’

Met hartelijke groet van de kerkenraad van de Pniëlwijk,
Scriba C.Honders