Gelezen en uit de pastorie

Gelezen. De Heere heeft geen sierplanten in Zijn tuin, maar vruchtbomen, geen renteniers maar frontsoldaten.

G. Boer, De Sterke Simson en de Sterkste (Huizen: Bout, 1961), p. 45

Uit de pastorie. De catechisaties van maandag gingen over drank en drugs. Dat was voor mij ook een verrassing, want de leiding lag ditmaal in handen van twee van onze catechisanten, A.H. en M.R. Zonder vroom te doen hebben ze ons laten nadenken over de keuzes die je daarin maken moet, en hebben ze ons gewezen op de gevaren die het Katwijkse uitgaansleven met zich meebrengt. We mochten ook horen van een bron van vreugde die dieper gaat dan de bodem van een fles: ‘Word niet dronken van wijn, waarin losbandigheid is, maar word vervuld met de Geest.’ (Efeze 5:18)

Een paar dagen later zetten één van onze theologiestudenten en ik ’s avonds koers naar het hoofdgebouw van de Vrije Universiteit. Helemaal op de zolder van de VU bevindt zich een kerkzaal (met orgel en al!) en die was door G.T.S.V. Voetius gereserveerd voor het houden van een preekbespreking. Dat werkt zo: één van de studenten levert de tekst van een eerder gehouden preek aan, voorzien van allerlei achtergrondinformatie over het gedane voorwerk en de setting waarin de preek gehouden werd. Vier medestudenten krijgen vervolgens de taak toebedeeld om de preek van kritiek te voorzien: exegetisch, homiletisch, dogmatisch en ‘ongezien’ – dat wil zeggen: kritiek op hoe de preek bij je overkomt zonder je eerst in de stof verdiept te hebben. Ook andere aanwezigen mogen preek en prediker kritisch bevragen. Aan mij was de schone taak toebedeeld om ‘eindcriticus’ te zijn. Dus: nadat iedereen al een tik had uitgedeeld, mocht ik na elke kritiekronde de genadeslag toebrengen.

Terugblikkend: het was fantastisch om erbij te mogen zijn. Het allermooist vind ik wel, dat de Heere rustig doorgaat met het roepen van jonge twintigers om zich voor te bereiden op de dienst des Woords. Het zijn er misschien niet zoveel meer als een paar decennia geleden, maar toch! En dat ze er een vrije avond voor over hebben om zich met de prediking bezig te houden. En zich zó kwetsbaar durven opstellen. Want ik weet hoe het voelt om op maandagochtend in je mailbox een vernietigende kritiek aan te treffen op een preek waaraan je met veel toewijding en liefde een hele week hebt zitten sleutelen… Voor de studenten heb ik een eens-gehouden preek vergeleken met een aangespoeld zeehondje. Een kwetsbaar beestje! En als er dan iemand met een knuppel komt aanzetten… Maar aan de andere kant: goede kritiek bouwt altijd op. Laten we elkaar dan maar een beetje scherp houden. In liefde kan alles gezegd worden. Aan het einde van de avond ben ik dus blij naar huis gegaan. Al luisterend en discussiërend krijg je zin aan de zondag!

Overigens: die studenten gaan wel érg laat naar huis, hoor. Het liep tegen elven en iedereen stond nog vrolijk na te praten op de etage van de Protestantse Theologische Universiteit. Zo laat op de avond begin je te merken dat je geen twintig meer bent…

Een hartelijke groet, namens het hele gezin, uw