Een maaltijd is een middel om ons lichaam te versterken. Als we gegeten en gedronken hebben ervaren we
daarvan het resultaat. De honger, de trek naar voedsel is weg. We zijn verzadigd. In het avondmaal
ontvangen hongerige en dorstige zielen voedsel: het levende Brood uit de hemel. De Heere Jezus heeft het
over zijn lichaam en bloed eten en drinken. We begrijpen dat dit zinnebeeldig is bedoeld en gaat over het
in geloof aannemen van zijn lijden en sterven tot verzoening van onze schuld. We ontvangen het leven door
de dood van de Zaligmaker.
Aan de tafel met Zijn discipelen zegt de Heere Jezus dat dit Zijn afscheidsmaal is. Hij zal hen gaan
verlaten. Zoals de Israëlieten bij het eerste Pascha gereed stonden om Egypte te verlaten, zo staat Jezus
hier gereed om de weg naar het kruis te gaan, zo zal Hij deze wereld verlaten.
Maar de Israëlieten gingen niet alleen weg uit Egypte. Zij gingen ook op weg naar het Beloofde Land. Het
zou een lange reis worden. En eigenlijk kunnen we zeggen dat ze nog altijd niet in het Beloofde Land zijn
aangekomen. Dat staat nog uit. Dat is verwachting. De gemeente van hen die door het geloof in Christus
bij Israël is ingelijfd, leeft in diezelfde verwachting. Als we avondmaal vieren, gedenken we de weg van
Christus door de dood naar het leven, maar verwachten óók Zijn wederkomst op de wolken van de hemel. En wat
daarachter zich zal openbaren. De komst van het Koninkrijk van God in volle glorie en heerlijkheid. De
Heere Jezus heeft het over de vrucht van de wijnstok. Dan zal het echter geen beeld meer zijn van
verzoening en vergeving, maar ten volle het genieten van de gaven van God in Zijn vernieuwde schepping. Dan
is het geen sacrament meer, maar het verzoende leven zelf. Wijn zal staan als beeld voor de vreugde en de
blijdschap in God. Dat in de Openbaring dan beschreven wordt: ’En God zal alle tranen van hun ogen
afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn. Want de
eerste dingen zijn voorbijgegaan.’
Vandaag spreekt men van ’perspectief’. We hebben perspectief nodig. M.a.w. we willen kunnen bekijken
wanneer de dingen weer zo zijn geworden, dat we ons leven zo kunnen leven als wij willen. Voor een
christenmens is dat hooguit iets van de voor-laatste dingen. Die verachten we niet, maar die kunnen we niet
zien als de heldere stralen van Gods toekomst over ons leven.
En daar is nu de avondmaalstafel. Daar wordt ons het Perspectief geboden, waar we om verlegen zijn. Nieuwe
hemelen en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont. Daar zingt de Psalmdichter zo vol verlangen van en
we stemmen met hem in:
Ja, mijn ziel dorst naar den Heer;
God des levens, ach, wanneer
zal ik naad’ren voor Uw ogen,
in Uw huis Uw Naam verhogen?
Dan weten we ook meer te zeggen over de maaltijd, dan alleen maar een middel. Hoe heerlijk ook van dat
middel gebruik te maken, toch is er meer. De maaltijd is ook doel in zich. De maaltijd is ook de
werkelijkheid van de toekomst voor al Gods kinderen. Johannes ziet de kinderen van God komen bij God. Hij
houdt maaltijd op Zijn heilige berg. De maaltijd van de bruiloft van het Lam. Iets daarvan mag in het
geloof ervaren worden als we aanzitten aan de dis van het Verbond. Er is een directe lijn van de
avondmaalstafel in de kerk naar het avondmaal in Gods Koninkrijk. De avondmaalstafel opent het zicht op de
heerlijke toekomst met God. Als Christus op de wolken des hemels is verschenen en Hij alles recht gezet
heeft en alle gebrokenheid geheeld heeft en alle boosheid heeft weggedaan. En dan zal het alles heel zijn,
volkomen goed. En allen, die de verschijning van de Heere Jezus hebben liefgehad, Hem en de Vader en de
Geest eeuwig loven en prijzen.
Andere meditaties
De engel richtte zich tot de vrouwen en zei: 'Wees niet bang, ik weet dat jullie Jezus, de gekruisigde, zoeken. Hij is niet hier, hij is immers opgestaan, zoals hij gezegd heeft.'
©2024 Hervormde Gemeente Katwijk aan Zee
Disclaimer Colofon Privacy & cookies
Webontwikkeling: 2nd Chapter