Geen aardse macht

De verkiezingen zijn weer achter de rug en als christenen kunnen we teleurgesteld zijn over de uitslag. Het christelijk smaldeel in ons parlement heeft als geheel weer moeten inleveren. Wat gaat dat betekenen voor de wetgeving rond ‘voltooid leven’? Voor het bijzonder onderwijs? Het christelijk geluid zal weer aan kracht inboeten. Toch is er gelukkig nog ruimte voor. Zal die ruimte er ook blijven bij de kabinetsformatie? De gekozen leiders die daarover gaan beslissen zijn gelukkig wijze en bedachtzame mensen, die allen in de campagne openlijk over hun geloof durfden spreken. Geen leiders die direct voor hun eigen succes gaan, maar een brede blik hebben en in de eerste plaats ons land uit de crisis willen leiden. Dat vraagt om stabiliteit en betrouwbaarheid. We moeten maar veel voor hen bidden. Het maakt ons bescheiden en zet ons op onze plaats. In de politieke machtsstrijd spelen we als christenen een bescheiden rol. Inderdaad: geen aardse macht bezitten wij.

In deze lijdensweek en week van voorbereiding op het Heilig Avondmaal zingen we zelfs: ‘Geen aardse macht begéren wij, die gaat alras verloren.’ We denken aan onze lijdende Heiland, Die juist niets van aardse macht wilde weten, maar een veel hoger doel diende, ónze redding en verzoening van onze zonden.

Bij aardse macht, ook in het stemhokje, gaat het bijna altijd eerst om ons eigen belang en dan pas om dat van een ander. De Here Jezus ging ons voor op een heel ander pad: jezelf volkomen opofferen voor de ander. En Zelf heeft Hij dat tot in Zijn bittere dood volgehouden. Dat is een liefde die wij mensen niet kunnen bevatten, maar waardoor we wel de toekomst met vertrouwen tegemoet mogen zien, ongeacht welke overheid we krijgen. Deze liefde overwint alle dingen, persoonlijk, kerkelijk én maatschappelijk.

Ook in een samenleving, die het heeft over ‘voltooid leven’, over ‘dor hout’, een samenleving die dóór wil met opoffering van ouderen en kwetsbaren. Die houden de boel maar op. Paus Franciscus zegt daarover behartenswaardige dingen: ‘Een samenleving die geen ruimte laat voor ouderen, of hen afschrijft omdat ze problemen opleveren, lijdt aan een dodelijk virus.’ Het laat zien dat het coronavirus misschien niet ons grootste probleem is.

Laten we daarom niet alleen bidden voor onze overheid, maar vooral vertrouwen op onze Heiland, Die Zelf alles voltooid heeft, ja volkomen volbracht.

In Uw hoede zijn we wel geborgen,

ook als straks het oog ons breekt,

eenmaal zien wij toch de grote morgen

na de aardse lijdensweek.