Liefde voor Israël bekoeld?

Afgelopen zondag was het Israëlzondag, in onze kerk lang niet overal vanzelfsprekend meer, hier en daar wint de sympathie voor de Palestijnen het. Bij ons in Katwijk is er altijd veel aandacht en liefde voor Israël geweest. Ds. Willem Glashouwer heeft hier een stevige basis voor gelegd en hoeveel predikanten waren geen reisleider naar Israël of zijn het nog? Hoeveel Katwijkers kijken niet enthousiast terug op hun reis naar Israël? Twee oud-predikanten, ds. Glashouwer en ds. Kant, vervullen nog steeds een leidende rol binnen Christenen voor Israël.

Hoewel de kerken schuld hebben beleden voor hun rol in de Holocaust en daarmee het gesprek tussen de kerken en Israël wat makkelijker wordt, neemt helaas ook in ons land het antisemitisme weer toe. Te pas en te onpas worden de Joden erbij gehaald, bijvoorbeeld als er een voetballer van Feyenoord naar Ajax gaat. En wat te denken van davidsterren met daarop de tekst ‘ongevaccineerd’? Een heel wrange vergelijking. Wel of niet vaccineren is je eigen keuze, maar als Jood word je geboren. Het is ook kwetsend. Zeker als we bedenken dat de davidster meestal de voorbode van een verschrikkelijke dood betekende. Nee, de liefde en het respect voor onze Joodse medemensen is soms ver te zoeken.

Daarbij speelt in de kerk ook nog dat het thema ‘Israël’ meer en meer gemeden wordt om de lieve vrede wil. De eeuwenoude vervangingstheologie (de kerk op de plaats van Israël) is het probleem niet meer, maar nu is het de ‘judaïsering’. De opvatting dat christenen door hun geloof in Jezus ingeënt zijn op de oude wortel, namelijk op Israël. En dat ze zich dus ook steeds meer als Jood moeten gaan gedragen (met Joodse feesten en gebruiken), wat tot grote spanningen en zelfs afsplitsingen in menige gemeente leidt. Veel voorgangers worden dan ook huiverig om ‘Israël’ aan de orde te stellen. Ds. Willem Glashouwer schrijft in ‘Israël Aktueel’ verhelderend over de misvatting die daar achter zit. Kortgezegd: de wortel is niet het oude volk, maar het nieuwe verbond. ‘Het nieuwe verbond in Mijn bloed’ zegt de Here Jezus bij de instelling daarvan tegen zijn Joodse vrienden, de discipelen. Híj is de wortel. Op die Wortel, op die nieuwe verbondsrelatie van God met Israël mogen wij geënt worden.

Daarnaast is de onkunde onder jongeren groot en ook de snelheid waarmee anti-Joodse complottheorieën via sociale media worden verspreid. Nooit worden die weersproken. Kortom, veel werk aan de winkel. Als kerk hebben we een taak in de bestrijding van antisemitisme (Jodenhaat) en antizionisme (haat tegen Israël). En om de liefde voor Israël nieuw elan te geven!

Omdat ze Jezus niet als de verwachte Messias zien, hebben christenen veel vragen over Joden, ook veel onbegrip. ‘Waarom het voor Joden zo moeilijk is om in Jezus te geloven’, is de titel van een boekje dat ds. Kees Kant schreef. In zo’n 40 pagina’s beantwoordt hij de vraag. Zeer aanbevolen! Wij christenen zijn mede de oorzaak. Wij hebben de Joden niet tot jaloersheid gewekt, maar hen zulke verschrikkelijke dingen aangedaan, dat het bijna logisch is dat ze niet In Jezus kunnen geloven. De Holocaust vond in het christelijke westen plaats.

Kunnen we ook geloven zonder Israël? De Bijbel staat toch vol van Israël? Ook daarover schreef ds. Kant recent een boekje: ‘Geloven zonder Israël’. We hebben hem voor onze wijkavond van 24 februari 2022 uitgenodigd daarover te komen spreken. Noteer het alvast.

Zijn de Joden dan zulke lieverdjes? Nee, nooit geweest, het Oude Testament staat er vol van, maar God heeft Zijn volk nooit verstoten. Wat God niet doet, moeten wij zeker niet doen!

Hans ten Hove