Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Beste begunstigde, we hopen dat deze e-mail u in goede gezondheid aantreft. Namens Grace Charlotte Phoenix, een zakenmagnaat, investeerder en filantroop, is uw e-mailadres willekeurig geselecteerd om een subsidiedonatie van $ 1,300,000.00 (één miljoen driehonderdduizend dollar) van de Grace Charlotte Phoenix Foundation te ontvangen. Voor claims, beantwoord deze e-mail.

- mailtje in ‘ongewenste reclame’

Vanuit Pastorie Zeezicht. 1. Sommige dingen zijn te mooi om waar te zijn. Zoals bovenstaand mailtje dat ik van ene Grace Charlotte ontving. Het doet me denken aan de predikant die met een tientje vooraan in de kerk ging zitten. Wie het wilde hebben, moest het komen halen. Natuurlijk komt er dan niemand. Het punt dat de predikant daarmee wilde maken, was dat we God niet mogen verdenken in Zijn aanbod van de genade. Deze dominee had echter niet gerekend met een vrijpostig jongetje dat zijn kans schoon zag, naar voren stapte, het briefje in ontvangst nam en weer naast zijn moeder ging zitten. Ik denk niet dat die dominee dat voorbeeld nog veel vaker gebruikt heeft…

2. Zaterdagmiddag moest een van onze kinderen afzwemmen. Met de overige vier liep ik door de Katwijkse winkelstraten. Eén was er op zijn step vandoor gegaan, die riep ik achterna. De kleinste lag te wenen in de wagen. Een andere had haar ijsje van Krijn nog niet op, knoeide alles eronder en overhandigde mij haar fiets. En de vierde ging wijdbeens en met zijn armen over elkaar op de stoep staan en liet alles in zijn broek lopen. Twee tieners liepen voorbij. ‘Arme man’, hoorde ik de een tegen de ander zeggen. Ik was blij om te horen dat ik niet de enige was die medelijden had met mijzelf. Overigens fleurde een onverwacht optreden van ‘Tis iet ârs’ (de feestband van DVS) mijn middag wel weer op. Ik kan het niet helpen, ik vind dat schitterend.

3. Aan tafel lezen we ’s ochtends uit de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), ’s middags uit de Statenvertaling en ’s avonds uit de kinderbijbel en de Bijbel in Gewone Taal. Na drie jaar stug doorlezen hebben we nu eindelijk de NBV (in de revisie van 2021) uit. Daar hebben we dus drie jaar over gedaan… Drie jaar geleden was hij nog wit. Nu is hij bruin van koffievlekken en andere ongelukjes en tussen de flinterdunne bladen voel je de broodkruimels zitten. Maar Bijbels zijn er ook om gebruikt te worden. En die NBV uit 2021 is wat mij betreft een stuk beter (want: brontekstgetrouwer) dan de oudere versie uit 2004. Nog niet zo brontekstgetrouw als de Herziene of de gouden oude Statenvertaling, maar toch.

4. Een halfjaar geleden zat ik op de voorplaats van de pastorie een boek te lezen. Toen kwam er een meneer naar me toe. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker en ik houd wel van een praatje. Meneer bleek uitgever te zijn bij Den Hertog. Hij had in de achterliggende twee jaar preken beluisterd en zag er wel een boekje in. Ik voelde me eigenlijk wel vereerd, maar ik zag mijzelf alweer in de nachtelijke uren achter mijn bureau zitten om de preken op papier te krijgen, want waar moest ik de tijd anders vandaan halen? – maar daarover hoefde ik me geen zorgen te maken, zei hij. Dat zou hij als uitgever verzorgen. En ziedaar, afgelopen vrijdag werd mij het eerste exemplaar overhandigd van Nooit meer alleen, een boekje in twaalf hoofdstukken, gebaseerd op twaalf preken over liefde, relaties en seksualiteit zoals ik die de afgelopen jaren in Katwijk heb gehouden. Met een paar gespreksvragen erbij. Met de duinen en de Oude Kerk op het omslag. Ik ben er best een beetje trots op.

En nu heb ik genoeg reclame gemaakt.

Een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en de gasten, uw