Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Jakob is tot dan toe altijd een sterke en sluwe man geweest. Maar daarna slaat deze Man Jakob op zijn heupgewricht: ‘… raakte Hij zijn heupgewricht aan, zodat het heupgewricht van Jakob ontwricht raakte toen Hij met hem worstelde.’ Bij het heupgewricht bevinden zich de allersterkste spieren van ons lichaam. Daar waar zijn kracht zat werd Jakob geraakt door God. In Psalm 102:24 staat: ‘Hij heeft halverwege mijn kracht gebroken.’ (NBV) Dat is wat God deed bij Jacob. Dan zegt Jakob tegen de Man: ‘Ik zal U niet laten gaan, tenzij U mij zegent.’ (vers 26) Voor het eerst beseft Jakob tot in het diepst van zijn wezen dat hij zonder de zegen van God helemaal nergens is. De man die altijd keihard heeft gewerkt voor de zegen en zelf gegrepen heeft naar die zegen, bidt u voor het eerst om de zegen. Op het moment dat deze strijd voorbij is en Jakob een gebroken, biddende man is geworden, breekt niet alleen letterlijk het licht door – ‘en de zon ging over hem op’ – maar vooral geestelijk gezien breekt er een nieuwe dag aan in Jakobs leven.

Oscar Lohuis, Zegen door Israël. Wat christenen moeten weten over Israël (s.l.: Goed Nieuws Bediening, 2020), p. 43-44

Vanuit pastorie Zeezicht.

1. In 2 Samuël 2 staat van Asahel geschreven dat hij ‘een snelle loper [was], als een van de gazellen die in het veld leven.’ Sinds enige maanden hebben we bij Sion ook zo’n snelle loper in de kerkenraad in de persoon van AvD, die al eerder in deze kolommen voorbij is gekomen als zondagse chauffeur richting Ridderkerk-Slikkerveer. Toen we elkaar voor het eerst spraken, vertelde ik hem dat ik, onder het motto ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’, ook wel eens een bescheiden rondje hardloop. Meestal in de Noordduinen, om maar een beetje anoniem te blijven. Het leek broeder AvD beter om een concreet hardloopdoel te stellen, en hij stelde voor om samen de vriendelijke variant van de ‘Halve van Katwijk’ te gaan lopen (dus: 10 in plaats van 21 kilometer). ‘Natuurlijk, goed plan’, zei ik toen. De Halve van Katwijk lag namelijk nog een halfjaar in de toekomst, en tegen die tijd zou AvD al lang weer vergeten zijn dat ik mee zou doen. Dacht ik. Maar hij was het dus niet vergeten. En dus verscheen ik op zaterdag 24 september jongstleden in een felgeel shirtje aan de start en heb daadwerkelijk de 10 kilometer doorgeploeterd. Door berg en dal, langs duin en strand. Br. AvD kwam als tweede over de streep, voorwaar een prestatie van formaat. Zelf kwam ik niet eens als laatste over de finish, waar ik ook best trots op ben. In zo’n avontuur ligt ook wel een geestelijke les. Wie 10 kilometer wil volmaken, moet namelijk niet te hard van stapel lopen. Rustig, gestaag maar vastberaden voortgaan! En zo, dacht ik, moeten we het kerkelijke seizoen ook maar in gaan. De Hebreeënbrief zegt: ‘En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof.’ Als Hij ons telkens één stap voor is, gaat het helemaal goed.

2. Of de bezoekers van de Zeezangdienst van die zaterdagavond hebben doorgehad dat ik met zere benen op de kansel stond, weet ik niet. Een wiebelende dominee in een Urker pak op een Katwijkse kansel, je maakt wat mee! Maar het was een onvergetelijke avond met veel koorzang en samenzang waarmee we de Heere mochten grootmaken. Na afloop spraken we nog wat oude buren en vrienden uit Urk. Met een dankbaar hart zijn we tegen tienen weer naar huis gelopen. Meestal zie ik een beetje op tegen de zondag. Maar die avond mocht er in plaats van opzien uitzien wezen.

3. Komende zondag hoopt dominee Westland bevestigd te worden en tussen de ochtend- en middagdiensten intrede te preken. Onze wegen hebben zich tijdens onze vorige predikantsplaatsen al eens gekruist, en nu we samen op Katwijk staan hoop ik dat we elkaar ook over de muren van onze wijkgemeenten tot steun en zegen mogen zijn.

Met een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en ‘de gasten’, uw