Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. [Christus] getuigde: ‘De vossen hebben holen (en dat is het ongedierte) en de vogelen des hemels hebben nesten, maar de Zone Gods (Die de Zoon des mensen geworden is) heeft niet waar Hij het hoofd op nederleggen kan.’ In Bethlehem was er nog een stal en een kribbe, maar op Golgotha had Hij geen voet grond meer. Opdat Hij de eeuwige grond zou verwerven tot de eeuwige zaligheid wilde Hij grondloos hangen en opdat Hij voor Zijn Kerk een plaats zou verwerven bij de Vader wilde Hij plaatsloos zijn.

- Joh. van der Poel, Ruth de Moabitische (Kampen: Goudriaan, 1998), p. 230.

Vanuit pastorie Zeezicht. Ten slotte nog wat egotistische gedachten en bespiegelingen, voor wie er trek in heeft.

1. Afgelopen zomer heeft een aantal voorbijgangers zich (soms hardop) afgevraagd over wat voor een zwaar boek die arme dominee zich op een zonovergoten voorstraat zat te vermoeien, zo midden in de vakantie. Dat was een deeltje uit de vijfdelige biografie van Lyndon Johnson, president van de Verenigde Staten van Amerika tussen 1963 en 1969. Ik dacht dat ik die vierduizend (!) bladzijden in twee maanden zomertijd wel de baas kon, maar verder dan deel drie ben ik nog niet gekomen. Volgende zomer maar weer verder lezen dan.

2. Afgelopen zondag was het Heilig Avondmaal. Als voorganger is het een hele inspanning om zeven tafels te bedienen en als kerkganger is het ook een hele zit. Maar het was het waard. We mochten horen hoe Ruth een tafelgenoot van Boaz werd. Menig Avondmaalsganger heeft zichzelf in haar mogen herkennen. En in Boaz mochten we onze grote Gastheer zien, Jezus Christus.

3. ’s Middags het hele gezin ingeladen om weer eens een reisje naar Urk te maken. In de middagdienst van 17:00 uur (een gezinsvriendelijke tijd – misschien ook iets voor Katwijk?) mocht ik voorgaan in de Petrakerk, het kleinste en liefste van de drie kerkgebouwen van de Gereformeerde Kerk Urk. Het was goed om weer terug te zijn in de kerk waar ik op 26 juni 2016 voor het eerst heb gepreekt, niet wetende dat ik er een jaar later predikant zou worden. Ook afgelopen zondag hebben we het er goed mogen hebben. En zingen dat ze kunnen…

4. Terugblikkend op het beroep van Katwijk had ik eigenlijk wel wat meer strubbelingen verwacht vanwege die toenmalige gereformeerde standplaats. Want wat moet een gereformeerde dominee nou in een hervormde gemeente? Een begrijpelijke gedachte, want hoewel gereformeerd en hervormd sinds 2004 tot hetzelfde kerkverband behoren, is het achter de kerkdeuren vaak een wereld van verschil. Gereformeerden zijn over het algemeen moderner en vrijer in liturgie, leer en leven dan (behoudende) hervormde gemeenten. Maar net als in Katwijk is op Urk alles anders. En ik hoop en bid dat dat zo blijven mag.

5. De laatste tijd zie je langs de snelwegen veel omgekeerde Nederlandse vlaggen. Soms ook borden met teksten die, laten we maar zeggen, wat minder geschikt zijn voor een kerkbode. Meestal moet de overheid het ontgelden. Soms heeft zo’n tekst een Bijbels vleugje: ‘Gij zult niet stelen’. Of: ‘Wie onrust zaait, zal rotzooi oogsten’ (vrij naar Hosea 8: ‘Wie wind zaait zal storm oogsten’).

Maar de overheid zelf kan er ook wat van. Zondag viel het ons op dat Rijkswaterstaat boven de snelweg de volgende tekst laat verschijnen:

Een rood ruis staat er nietvoorniX

Ze doelen er natuurlijk mee op een gesloten spitsstrook. Maar ik zie het graag als een onvermoede subtiele evangelisatieactie vanuit onze overheid die ons als weggebruikers wijst op de Weg, de Waarheid en het Leven.

Met een hartelijke groet vanaf de wurreft, ook namens mijn vrouw en ‘de gasten’, uw