Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. ‘En de heer zeide tot den dienstknecht: Ga uit in de wegen en heggen; en dwing ze in te komen, opdat mijn huis vol worde.’ (Luk. 14:23)

Vrienden, kan er iets verkwikkelijker voor u zijn, als u door twijfelmoedigheid en vrees wordt opgehouden, dan dat u hoort dat er voor zieken, gewonden, armen en ellendigen een heilsmaaltijd is. Een maaltijd waar niet alleen spijs en drank, maar ook medicijnen en genezende balsem voor uw wonden zijn? Blijf dan toch niet achter, maar loop hartelijk naar God en zeg: ‘Heere, ik heb eens het verbond met U gemaakt, maar ik ben van U afgeweken. Maar omdat U zo’n Ontfermer bent, kom ik tot U. Ik wil het verbond vernieuwen en mij aan U overgeven.’

Petrus Immens, De godvruchtige avondmaalganger (als dagboek samengesteld door J.M. Vermeulen; Heerenveen: Groen, 2007), p. 214

Vanuit pastorie Zeezicht (1): vis

Ik vergeet het telkens te noemen, maar een klein dankwoordje is wel op zijn plaats. Aan onze visserlui en de jongens (en dames?) die in de visindustrie werken. We krijgen nog wel eens een zalmpje of een tongetje of een scholletje of een harinkje toegeschoven. Eerlijk is eerlijk: op Urk zijn we vreselijk verwend. Onvergetelijk hoe de beroepingscommissie toen met een emmer verse vis voor onze Drentse pastorie stond – alsof wij raad wisten met een paar kilo onbereide schol en tong! Maar wat ik zeggen wil: ook de Katwijkse vis mag er zijn. We zijn er ontzettend dankbaar voor en ook de kinderen smullen ervan.

Vanuit pastorie Zeezicht (2): video

Sinds een jaar of twee worden er veel kerkdiensten met beeld uitgezonden via Youtube. Wat de precieze gevolgen daarvan zijn voor de gemeenten, durf ik nog niet te zeggen. Wat ik er zelf van merk, is dat je, zonder het te zien, soms de halve wereld in de kerk hebt. De afgelopen maanden kreeg ik post uit Canada, de Verenigde Staten, Frankrijk, maar ook uit Emmen, Utrecht – vaak uit plaatsen waar ik nog nooit ben geweest. Meestal zijn het heel lieve brieven, en een enkeling schreef mij haar hele levensverhaal. Toch heb ik er gemengde gevoelens bij. Enerzijds gevoelens van dankbaarheid voor al die onzichtbare zegeningen bij de ‘openbare’ erediensten. Anderzijds mis ik van de ouderwetse kerkdienst de beslotenheid (je kon niet meekijken) en de ‘tijdelijkheid’ (je kon niet terugkijken). Afhankelijk van plaatselijk kerkelijk beleid zal zo’n eredienst online blijven staan tot aan de voleinding der wereld…

Vanuit pastorie Zeezicht (3): V.D.M.

Tussen de diensten door ben ik zondagmiddag in de Triomfatorkerk ter kerke gegaan om aldaar de intrededienst van ds C.R. van der Toorn bij te wonen. De eerste predikant voor Benjamin, de kleinste van de drie herstelde Katwijkse zusjes. Het was een waardige dienst met als kerntekst Psalm 19. Dominee Van der Toorn is misschien wel tien jaar jonger dan ik, en ik kon het niet helpen, maar ik zag mijzelf weer een beetje staan, op 13 januari 2013 op de kansel van de hervormde kerk van Pesse. Ik wou dat ik toen kon preken zoals Van der Toorn gisteren deed. Want een goed begin is het halve werk. Maar ja, het gaat zoals het gaat. En het is misschien ook beter als je niet al te best kunt preken.

Veel oud zeer tussen hervormd en hersteld hervormd heb ik tot op heden in Katwijk nog niet ontdekt. Dat de hersteld hervormde kerkbode ‘Hervormde kerkbode’ heet, is wel een aardig speldenprikje, maar ook niet méér dan dat. Wel proef je soms verdriet en spijt over hoe het is gelopen. Want is het nu echt nodig geweest? En een vraag om ook eens over na te denken: hebben we elkaar niet nódig, om in evenwicht te blijven? En, helaas… om onze kerken te vullen?

In ieder geval: ook vanaf deze plaats wensen we dominee Van der Toorn en alle knechten van Katwijk het ene nodige toe. Ambtelijk. Én persoonlijk.

Met een hartelijke groet, ook namens mijn vrouw en ‘de gasten’, uw