wijkbericht-10 7-13 maart 2025

Wijkbericht 7-13 maart ’25 (week van Biddag voor gewas, visserij en arbeid)

Slotzin aan het begin.
De slotzin van de preek op Tweede Kerstdag 1878 in de Hervormde Kerk van Zegveld bleef boerenknecht Cornelis Pieneman altijd bij: “Zonder Christus te leven dat zal nog wel gaan, maar zonder Christus te sterven dat zal vreselijk zijn.”

Van zondag 23-02
Ds Van Duijvenboden preekte vanuit Daniël 2 over de stad van de mens (Babel) en de stad van God (Jeruzalem). Opmerkelijk dat Nebukadnezar het alleen bij mensen zoekt als hij de droom en de uitleg wil weten. De dominee liet zien hoe actueel dit is. Bij wie zoeken wij het in alle crises van dit moment? Is er bezinning? Is er gebed? Is er opzien naar Boven? Gaat de Bijbel nog open? In de stad van de mens zoeken ze het bij de mens, wantrouwen ze elkaar én lopen muurvast. Op de echt grote vragen van het leven kan geen mens antwoord geven: Waarom ben ik op aarde? Wat is mijn levensdoel? Wat is er ná dit leven? Daniël en zijn vrienden blijken inwoners te zijn van de stad van God. Zij doen een beroep op Gods barmhartigheid (baarmoederliefde) en komen niet beschaamd uit. Ik citeer nog twee zinnen uit de preek: God staat in Zijn volste recht als Hij ons doodt, want wij hebben tegen Hem gezondigd. En toch stuurde God geen beul om ons te verderven, maar Hij stuurde Zijn Zoon om ons te redden.

Van zondag 01-03
De zondag erna luisterden we in de Oude Kerk naar ds Blenk. In zijn gebed dacht hij aan de lente: Als U buiten bezig bent de natuur te vernieuwen door Uw Geest, verlangen wij te meer dat U binnen de muren van de kerk nu óók Uw Geest uitzendt om harten te vernieuwen. Hij drukte ons op het hart te letten op de voortgang van de zending. Is het evangelie al overal gekomen? Dát -en niet oorlog- is het beslissende teken.
En in zijn preek uit Mattheüs 25 over de bruidsmeisjes (verwachten) en talenten (arbeiden) wees hij ons op dat andere beslissende geheim: Hoe is onze relatie met de Bruidegom? Gaat het om Hem en om Zijn genade? En hij had ook nog een advies: Berg preken waar je nu nog niet bij kunt, maar op in je hart.

Tot zondag
Onze oud-wijkpredikant ds Lugthart verwachten we in de Ichthuskerk voor de dienst van voortzetting en dankzegging Heilig Avondmaal. Een oud kindergebedje bidt: HEERE zegen deze spijze. En wij denken daarbij aan Woord én sacrament. Psalm 51 zegt het zo: Doe op Uw heil mij hopen.

Beroepingswerk (1)
Met instemming van de algemene kerkenraad heeft onze wijkkerkenraad ds. E. van den Noort, predikant van de hervormde gemeente te Nijkerk, voorgedragen als te beroepen predikant. Maandagavond 3 maart was er in het Maranathacentrum een verkiezingsvergadering voor stemgerechtigde leden van wijkgemeente Maranatha. Die verkiezingsvergadering was er voorheen niet. Waarom dit keer wel? Omdat volgens de kerkorde de verkiezing van ambtsdragers, en dus ook van predikanten, gehouden dient te worden volgens een door de kerkenraad vastgestelde regeling (“Plaatselijke Regeling”). We zijn bezig met het vaststellen van zo’n regeling. Maar op dit moment missen we zo’n regeling dus nog. Naar aanleiding van een opmerking daarover zijn we in overleg getreden met kerkelijke organen. Met als uitkomst, dat we besloten hebben in deze situatie te handelen volgens de kerkordelijke hoofdregel om een verkiezingsvergadering voor de stemgerechtigden van de wijkgemeente te beleggen. In onze regeling hopen we echter vast te leggen dat wij voortaan weer gebruikmaken van de kerkordelijke mogelijkheid om als wijkkerkenraad samen met de algemene kerkenraad de predikant te verkiezen. Voor wie interesse heeft: zie ordinantie 3-2, 3-3 en 3-4 van de kerkorde (te raadplegen via de website van de Protestantse Kerk in Nederland). Over onze regeling hopen we u binnenkort nader te informeren.

Beroepingswerk (2)
We zijn dankbaar dat tijdens de verkiezingsvergadering van maandag 3 maart is ingestemd met de voordracht van ds. E. van den Noort tot beroepen predikant. Bezwaren tegen de gevolgde verkiezingsprocedure kunnen worden ingebracht door stemgerechtigde leden van de gemeente en dienen uiterlijk vijf dagen na de verschijningsdatum van deze kerkbode schriftelijk en ondertekend bij de kerkenraad (per adres van de scriba) te worden ingediend. Als wijkgemeente Maranatha zien we ernaar uit om het beroep uit te brengen. Onze wijkgemeente is al enkele jaren vacant en een herder en leraar wordt node gemist, ondanks de gewaardeerde bijstand in het pastoraat door ds. A.W. van der Plas. Onze hemelse Herder en Leraar bidden we om zegen over het beroepingswerk.

Meeleven
Wat heerlijk als er lichtpuntjes zijn in dagen van zorg en ziekte. Daar hoorden we van via ds Van der Plas. Kees van Duivenvoorde, Coby van Duijn, Mevr. Ouwehand en Bram Haasnoot ervoeren dat behandelingen gezegend werden. Goddank.
Er waren echter ook heel wat sterfgevallen in de gemeente. Ook in onze wijk. Ik plaats hun ‘In memoriam’ hieronder. Van harte Gods nabijheid en troost toegewenst in deze dagen waarin het verlies zo’n pijn kan doen.

In memoriam Antje van der Plas-de Mooij.
Maandag 24 februari overleed Antje van der Plas-de Mooij in de leeftijd van 75 jaar. Ze was al enige tijd ernstig ziek. Chemo mocht helaas niet baten, zodat zij een aantal maanden geleden de boodschap meekreeg dat haar tijd van leven beperkt was. Dat was een zware slag, vooral ook omdat ze trouw zorgde voor haar man, die kampt met ernstige longproblemen. Daarmee kwam er een periode van ziekte en zorgen na een eerdere tijd waarin zij er graag samen op uit trokken. Lang was ze actief met haken en borduren. Ze maakte talloze knuffels die niet alleen in de familiekring, maar ook naar verschillende kinderafdelingen van ziekenhuizen hun weg vonden. Terwijl haar man Huig vroeger als visserman voer, was zij een moeder in het gezin. Ze volgde zelfs nog de moeder-MAVO om haar kinderen bij te staan. Al bij ons eerste contact vertelde ze over een kerkboekje dat ze kreeg bij het verlaten van de zondagsschool in Katwijk aan de Rijn. Voorin stond de tekst die meeging in haar leven: “Houd sterk aan in het gebed en wees daarin waakzaam met dankzegging.” Die tekst stond ook op de rouwkaart. We stonden erbij stil toen we met familie en vrienden samen waren in de Vredeskerk. Ze koos ervoor gecremeerd te worden, maar wilde wel graag dat het Woord eerder open zou gaan. In overleg met de kerkenraad hebben we de dienst gehouden. Bij de daaropvolgende condoleance hebben we afscheid genomen en is de familie de weg naar Rhijnhof gegaan. We wensen Huig, die zijn vrouw zeer zal missen met de kinderen en kleinkinderen van harte Gods troost en kracht toe. De Schrift zegt: “Bid en u zal gegeven worden”.
Ds A. W. van der Plas.

In Memoriam Jacoba de Jong-Meijvogel
Ruim een jaar geleden overleed haar man Jacob de Jong. Toen woonde Co nog aan de Zeester. Door tweemaal een val was haar hersenstam indertijd beschadigd waardoor haar geheugen was aangetast. Oktober vorig jaar verhuisde ze naar de pg-afdeling van zorgcentrum Duinrand. Daar heeft ze nog een mooie tijd gehad. Verschillende keren zag ik haar bij het Bijbeluur. De dagen voor haar overlijden ging haar gezondheid achteruit. Soms ging het wat beter, maar er waren ook de momenten van veel pijn. Op donderdagmorgen 27 februari is zij op 93-jarige leeftijd overleden. Co groeide op in de Secr. Varkevisserstraat. Haar speelgebied waren de duinen. Altijd weer werd ze naar dat gebied getrokken. Vandaar ook dat er een mooie foto van de duinen op de rouwkaart is geplaatst. De oorlogsjaren waren zwaar. Vanwege de honger werd alles wat maar een beetje eetbaar was naar huis gebracht. In het grote gezin met negen kinderen moest ze al gauw haar moeder bijstaan in het huishouden. Later werkte ze in een fabriek waar zeildoek werd vervaardigd. In Wassenaar had ze haar ‘werkhuizen’, zoals dat toen genoemd werd. Op 27 september 1957 trouwde ze met Jacob de Jong. Woorden uit Galaten 5 kregen ze mee als richtsnoer voor hun huwelijksleven: “Maar dient elkander door de liefde”. Als u dit leest heeft de begrafenis met deze Bijbelwoorden plaats gevonden op donderdag 6 maart. Co was een zorgzame moeder en een betrokken oma en overgrootmoeder. We wensen de familie sterkte toe in verdriet en gemis. God geve dat we bij de confrontatie met de vergankelijkheid de geborgenheid mogen kennen bij Hem, Die ons zo lief had dat Hij Zijn leven gaf.
Ds. J. Smit

(Senioren)Bijbelkring
DV Dinsdag 11 maart komen we weer bijeen. We lezen verder in de Romeinenbrief, dit keer is aan de orde “Gods volk”, naar aanleiding van Romeinen 11: 1-36. We lezen er hoofdstuk 5 bij van het boekje Goudaders van dr. H. v.d. Belt. Aanvang 10.00 uur, inloop vanaf 9.45 uur in het Maranathacentrum. Wie belangstelling heeft, is hartelijk welkom.
Ds A. W. van der Plas.

Biddag-boodschappendag
Kom op biddag (DV woensdag 12 maart) mét gevulde boodschappentas in de kerk.
Ook vanuit onze wijk steunen we van harte deze actie voor de Voedselbank. Zegt het voort.

Censura morum
Ik pleeg plagiaat door het stukje van ds Jongeneel in het vorige nummer nu ook in ons wijkbericht op te nemen: Mocht er iets zijn -persoonlijk of tussen gemeenteleden onderling- wat een zegenrijke avondmaalsviering bij voorbaat in de weg staat, dan kunnen leden van onze wijk contact opnemen met scriba Harm de Jong.

Wijkkas
Op bezoek ontving ds Van der Plas € 10, € 20 en € 12,50 (coll.bonnen); Coby van der Meij € 10; Hans van der Meij/Pieter Hoek € 20; Wim van Duijn/Gert-Jan Meerkerk € 20.
Hartelijk dank.

Zegveld
Ja dat zegt u misschien nauwelijks iets. Maar dat is mijn geboorteplek. Daar bracht ik mijn jeugd door; bijna altijd samen met mijn tweelingbroer Gert op de boerderij bij vriendje Leo. Met ds Arkeraats -die destijds van Zegveld naar Katwijk kwam- had ik het weleens over het Zegveldse dorps- en kerkleven. Ook als ik in boeken een stukje over mijn geboortedorp tegenkom, lees ik dat met meer dan gewone belangstelling. Hier volgt zo’n stukje: “Cornelis Pieneman was aan het werk op een stuk land achter de Hervormde Kerk van Zegveld. Terwijl zijn oog op de kerk viel, dacht hij bij zichzelf: “Hoe is het toch mogelijk dat er niet méér mensen bekeerd worden? Elke zondag wordt hier zo ernstig gepreekt en de goddeloze het wee aangekondigd.” Toen kwamen hem duidelijk deze woorden voor: Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden”(Zach. 4 : 6b). Het was dus Gods werk. Het baatte dus niet of iemand zacht of luid sprak. Het kwam op de werking van de Geest aan. Cornelis was zo verwonderd, dat hij als het ware antwoordde: “Wel Heere; al werd er dan maar in het oor gefluisterd!”.

Hartelijke groet namens de kerkenraad,
Gert-Jan Meerkerk