Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Emst, 8 september 1962. Op de tafels in het lokaal zijn nieuwe asbakken geplaatst. Vooral tot de jeugd komen wij met het vriendelijke verzoek: Wilt u er zuinig op zijn, en ze vooral niet als sjoelstenen gebruiken? (…) - De kerkvoogdij.

- Veluwse Kerkbode (vrijdag 2 september 2022), p. 31

Vanuit pastorie Zeezicht.

1. In Het Anker staan gelukkig geen asbakken waarmee je kunt sjoelen. Toch zie ik tegen het catechisatieseizoen wel een beetje op. Voor schoolmeester of politieagent heb ik nooit geleerd en toch ontkom je er niet aan om in het catechisatielokaal enige orde te handhaven. Daarbij: drie kwartier gezellig doen is niet zo ingewikkeld, maar je wilt die jongens en meisjes ook wat leren. Wat dan? Hoe dan? Het liefst zou ik ze de hele catechismus uit het hoofd laten leren. Of Hellenbroek, zoiets. Maar als ik dan weer even bedenk hoe ik zelf was als catechisant, dan weet ik bij voorbaat dat dat een hopeloze zaak is. We vinden er wel een weg in, en beginnen eraan – op hoop van zegen. De Heere zal ook vrezende en bevende catecheten niet begeven en niet verlaten.

2. Dan nog twee Urker dingetjes. Vorige week woensdagavond maakte onze Urker vriend en ambtsgenoot dominee A.J. de Waard de lange reis naar Katwijk om te komen preken. In de Remisestraat staat een kerkgebouwtje waarin de plaatselijke Gereformeerde Gemeente samenkomt. Die gemeente, geïnstitueerd in 1932, is nooit groter gegroeid dan een ziel of 250. Een heel klein dwergje tegenover onze reus van 14.000 gemeenteleden (en wie zal zeggen hoeveel groter de gemeente enkele decennia geleden is geweest?). Eénmaal heeft GG Katwijk een eigen predikant gehad, in de persoon van dominee P. van der Bijl. Die had eerst in CGK Katwijk gestaan, maar was van kerkverband veranderd. ‘Bijltje’ was ook een graag gehoorde predikant op Urk. Ik heb wel eens een preek van hem te horen gekregen uit de jaren ’80 waarin hij de vrouwelijke helft der gemeente waarschuwde tegen het dragen van ‘mannenbroeken’. Onvergetelijk. Dominee De Waard had een mooie preek over Jesaja 42:16: ‘En Ik zal blinden leiden langs een weg die zij niet geweten hebben, Ik zal hen doen gaan op paden die zij niet gekend hebben. Ik zal vóór hen de duisternis veranderen in licht en wat krom is in wat recht is. Deze dingen zal Ik voor hen doen, Ik zal hen niet verlaten.’ (Maar dan natuurlijk in de Statenvertaling.) Ik ben gesticht thuisgekomen, hoewel ik me meestal toch wel erg hervormd voel als ik een keer ‘afgescheiden’ heb gekerkt. Bij ons in de vaderlandse moederkerk is het een zooitje, dat is waar. Maar ik mag graag geloven dat het de Heere behaagt om op juist onze hoogste afvalbergen Zijn mooiste bloemen laat bloeien.

3. Het andere Urker dingetje is dit: komende zaterdagavond 19:30 uur wordt er een Zeezangdienst gehouden in de Oude Kerk. Twee koren gaan zingen: onze Katwijkse mannenzangroep Sion en het Urker Onger Oens (dat is Urrekers voor ‘onder ons’). Tot onze vreugde heeft de organisatie mij gevraagd om bij die gelegenheid een passend woord te spreken. Nu heb ik nog een Urker pak in de kast hangen en ik grijp deze kans graag aan om daar het stof weer eens van af te kloppen. Dus als u zaterdag een mannetje over de Boulevard ziet lopen op zwarte lakschoenen, in lange zwarte kousen en in een rood-wit-blauw gestreept boordje en een karrepoes op zijn hoofd, dan weet u dat uw ogen u niet bedriegen.

Mocht u interesse hebben in deze avond van koor- en samenzang: het is mogelijk om thuis mee te kijken. Maar ik zou zeggen: probeer als het even kan ‘echt’ naar de kerk te komen. Voor de mannenbroeders zou het aardig zijn als er wat volk was. En voor samen-zang en samen-zijn moet je toch ook echt samen-komen.

Met een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en ‘de gasten’, uw