Agenda’s en kalenders….  Ze beheersen voor ons allemaal een groot deel van ons leven.  En wie weet hier niet van?  Want we moeten weten wat ons allemaal te doen staat én wanneer. Je zou maar eens iets vergeten. Onze jongeren op school. Een vergadering op het werk. De verjaardag van een vriendin, en noem maar op. Ook predikanten en voorgangers komen er niet onderuit. Straks op 2 januari rinkelen de telefoons weer voor preekbeurten in 2024 door het hele land heen. Voor sommigen achter elkaar door. Voor anderen wat minder vaak. En voor weer anderen bijna niet of helemaal niet. Ja, zo werkt het in het leven van iedere dag, en dus ook in de kerk.

Agenda… Een Latijns woord dat letterlijk betekent:  ‘de dingen die gedaan moeten worden’ is. En die dingen en die afspraken leggen we vast, op papier, of elektronisch op onze mobiele telefoon.  Maar met eerbied gesproken:  loopt onze agenda wel parallel aan die van God?  Nu, met die van Zacharias denk ik niet. 

Wat we hier wel zien, dat is dat het handelen van God een plaats krijgt in de tijd. Ja, ‘in de dagen van Herodes’. Een halve heiden op de troon van David én onder de macht van het Romeinse rijk. De daden van God staan dus ‘op datum’.  Maar het was wel een tijd waarin het leek alsof God er niet meer was.   Zowel politiek als ook godsdienstig.  De levende ‘vreze des Heeren’ is veranderd in een kille en wettische manier van leven.  Een kerkelijk leven, waarin het ambt van hogepriester tot een speelbal is geworden in de handen van Herodes.  Maar dan gaat de Heere in díe dagen Zélf ingrijpen.  Dan is het de ‘bestemde tijd’, dan is het Gods tijd!  En die ‘bestemde tijd’ krijgt zijn uitwerking in  het dienstwerk van Zacharias.  Want dan is het de beurt van de afdeling waarin Zacharias priester is.  Samen met zijn vrouw Elizabet waren ze rechtvaardig voor God en wandelden ze onberispelijk.  Maar het vuur van hun adventsverlangen, naar de komst van de Messias uit hún geslacht, is gedoofd.  Dat hebben ze opgegeven.  Uitgedacht, uitgehuild en uitgebeden.  En in plaats van vuur hangt de rook van hun gedoofde kinderwens over hun leven. 

En zo gaat Zacharias naar de tempel om zijn priestertaak te gaan vervullen, niet wetend wat hem daar allemaal zal overkomen.  Niet wetend van de trouw van God die in zijn naam Zacharias, en in de naam van zijn vrouw Elizabet, is opgesloten.  Niet wetend dat de Heere in de agenda van Zacharias gaat ingrijpen.  En dan wil het toeval ook nog eens dat hij door het lot wordt aangewezen om in de tempel het reukoffer te brengen.  Toeval?  Dat zeggen we zo gemakkelijk. ‘Dat is ook toevallig dat Zacharias nu het zogenaamde grote lot in de schoot geworpen krijgt’.  Ja, het grote lot dat iedere priester maar één keer in zijn leven kreeg toegewezen om in het heilige het reukoffer aan te steken.  Toeval?  Nee, zeker niet.  Want het is de ‘bestemde tijd’, want het is Góds tijd!  Ook het werpen van het lot is hier ondergeschikt aan.  Ja, Zacharias en Elizabet zijn dus opgenomen in het plan van God.  Hij denkt hier aan Zijn genade, ja, aan Zijn trouw aan Isrel nooit gekrenkt. Dit slaan al ’s aardrijks einden gade, nu onze God Zijn heil ons schenkt. 

En dan is het dienstwerk van Zacharias, door de toewijzing van het lot, het begin van de uitdeling van dat heil.  En dat begin wordt ons toegezegd in de namen van Zacharias enElizabet.  Want hun namen zijn geen willekeurige combinatie!  De sleutel van het begin van het heilsplan van God ligt opgesloten in hun namen.  Het is het voorportaal van het Kerstfeest.  Ja, op het uur van het reukoffer!  Want dan is het de ‘bestemde tijd’, dan is het Gods tijd!  De sleutel in deze adventstijd is dus opgenomen in de namen van Zacharias en Elizabet.  Zacharias?  Zijn naam is de Griekse combinatie van de Hebreeuwse naam ‘Zechar-ja’.  En deze combinatie betekent dan ‘Jahweh gedenkt’, of wel ‘De HEERE denkt krachtig aan’.  Ja, ‘Hij herinnert Zich’.

‘Maar waar denkt de HEERE dan aan?’ Vraag je je dan af.  Wel het antwoord ligt opgesloten in de naam van Elizabet.  Ook haar naam is een Griekse combinatie van ‘Eli-shebah’, dat is ‘Mijn God - heeft (een eed) gezworen’.  En als je dan de namen Zacharias en Elizabet in één adem noemt, dan is dat:  ‘De HEERE denkt eraan dat Hij een eed gezworen heeft’ en dan is ‘Hij’… ‘Mijn God’!! 

Ja, dat is de moederbelofte die de HEERE al in Genesis 3 heeft gedaan.  En dat is ook de belofte die de HEERE aan Abraham gaf:  'In uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden.'  En dat begint dus op het uur van het reukoffer.  Dan verrast de engel Gabriël Zacharias met de toezegging van de geboorte van Johannes, de voorloper van de Heere Jezus Christus.  Dan is het de ‘bestemde tijd’, ja dan is het Gods tijd!  Maar dan staat er ook aan het eind van 2022 een nog niet invulde ‘bestemde tijd’ open.  En dan is het ook nu ADVENT.  Ook nu verwachten wij Zijn komst nog.  Nee, niet meer in het vlees,  maar op de wolken van de hemel. ‘Hij komt, Hij komt om de aarde te richten, de wereld in gerechtigheid’.  Of dat op het uur van het reukoffer zal zijn, weet niemand.  Maar ook dát zal op de ‘bestemde tijd’ zijn, en dat is Gods tijd!  Is daar in uw en jouw agenda al ruimte voor?